Laguppställning
Ledare
Referat
Ängby - Tomtberga
17 mar 2018 5 kommentarer
Dagens match mot Ängby var det mäktigaste jag varit med om. Jag har så mycket gåshud (fortfarande) att jag skulle kunna agera mänskligt sandpapper. Och nu ska jag försöka göra tjejerna rättvisa med ord.
Med lite distans till matchen sitter jag här och fnissar litegrann för mig själv. Jag menar, det var ju en sjuk match. På så många sätt. Tempot var så högt, närkamperna så intensiva. Det flög tjejer kors och tvärs, klubbor i ögonen, medaljer på låren lika stora som påskägg. Det var som att båda lagen hade givit sig f-n på att just DOM skulle vara tuffast, varpå det andra laget både synade och höjde insatsen. Och så höll det på. Meja berättade i bilen hem att mot slutet så snurrade bara allting, att hon ville kräkas och att hon knappt visste var hon var. Men att hon inte vill säga något för att oroa lagkompisarna… jag antar att ni någonstans här börjar förstå vad det är för typ av match det handlar om.
Men först ska vi nyansera reflektionerna här litegrann. Ängby är ett fantastiskt duktigt lag. Det bästa vi mött den här säsongen. Vi snackar klackpassar i sargen med blick vänd åt motsatt håll, omställningar på tre sekunder där samma fyra försvarare nu befinner sig i anfallsläge. Roterande spelformationer beroende på anfall eller försvar. Otroligt duktiga.
Och det visste vi ju om. För sist vi mötte dem åkte vi dit… rejält! Resultat skrevs till 0-11 då (ja, jag vet, vi ska inte prata om några resultat, men det är en viktig del av storyn… OKEJ?) och om vi ska vara ärliga hade vi inte en chans.
Men alla som haft förmånen att få vara med och kika på matcherna efter årsskiftet vet att det har hänt något. För varje vecka som går så lyser det mer och mer självförtroende i tjejernas ögon. De passar lite bättre än vad de gjorde förra matchen, de tar lite smartare beslut i uppspelen och de vågar lite mer med bollen istället för att bara tjonga iväg den. Denna trygghet kombinerat med att vi fullkomligt öser beröm över deras laganda och kämpartakter gör att vi nu är där vi är.
Vi är ikapp.
Matchen kan väl delas in i två faser: inledningen där tjejerna gick på 100% av max - och sen resten där de bara ökade. Vi tar ledningen i matchen med både ett och två mål. Ängby både kvitterar och går om. Vi är hårt pressade, men kvitterar! Bänken kokar, publiken har maxpuls. Vi närmar oss slutet av matchen, tjejerna går på knäna. Ängby fortsätter att trycka på… Nova är FENOMENAL i målet. Alla rätt. Ängby trillar in två snabba sista minuterna, men redan långt innan det har jag bestämt mig för att det här är den match jag kommer ta med mig när jag ska summera säsongen.
Glömde jag att säga att vi fick två sena återbud pga sjukdom innan matchen? Och hade otur med skador? Att vi hade ODDSEN EMOT OSS?
Nu hoppas jag verkligen att ni är framme vid samma sinnestillstånd som undertecknad när slutsignalen går. Det här är större än VM-kvalet mot Italien. Större än ”Miracle on ice”. Större än när bordtennislandslaget rev den kinesiska muren. Varför? Jo, för att det är så personligt. Det är våra tjejer. Det är vi. Tränare, ledare, föräldrar… därför är det större.
När vi träffas i sommar och börjar säsongen med fysträningen kommer jag alltid hänvisa till de här matcherna.
- Varför måste vi fysträna?
- Minns ni Ängbymatchen? När ni slet som djur i 40 minuter och höll tillbaka ett lag som var några nivåer bättre? När ni kramade om varandra efter matchen och kände ända in i märgen att ni hade gjort något magiskt? Därför fystränar vi. För att orka stå upp för varandra även när det är som tuffast.
Det kan vara så att jag svävar ut för mycket i dessa referat. Ser väderkvarnar som ingen annan ser. Men jag kostar på mig det. För om tjejerna fortsätter att ställa upp såhär för varandra så kan jag i alla fall kosta på mig att försöka matcha det med ett lika kärleksfullt referat.
Puss och kram till er alla - och FORZA TOMTBERGA!
Kommentarer
-
Andreas Meyer 17 mar 2018
Så otroligt bra skrivet. Jag ryser ända in i benmärgen. Matchen var helt otrolig. Vi på läktaren kunde inte sitta stille en sekund. Hjärtat stannade många gånger och pulsen var konstant över 100... shit alltså... jag är helt slut, å sååå stolt över tjejerna prestation... heja heja!!!!
-
Anki 17 mar 2018
Älskar dina ?utsvävningar?!!!
Missade matchen idag pga läkarbesök, men det gör liksom inte så mycket när man vet att det kommer ett analytiskt, peppande, detaljerat och underbart underhållande referat efteråt. (Gäller även övriga tränare)
Syftet är nu inte att sätta press på er att fortsätta skriva sådana referat, men ni ska veta att de läses och uppskattas.
Tjejernas energi kommer ju någonstans ifrån och det ligger nära till hands att misstänka att ni tränare kan ha en viss roll i det :)
...Ebba kom f.ö. också hem och berättade att hon nästan kräktes under matchen för att den var så jobbig. Men jag kan konstatera att men hon är väldigt glad och stolt i nuläget.
Ha en riktigt bra lördagskväll alla kämpar! -
Jessica Jerbi 17 mar 2018
Vilken match!!!!! Vi på läktaren var övertaggade och jublade av glädje över våra fantastiska tjejers coola spel. Att ha hög puls, svettas och samtidigt ha gåshud, jaaaa det händer enbart när Tomtberga 06/07 spelar.
-
Louise Johansson 17 mar 2018
En vers från låten: Hjärtan av Guld som passar in på laget och allas våra tjejer!
/när alla tror att vi ska ge oss ger vi lite till
när våra faller gör vi alltid vad vi kan för dem
vi går frammåt för nu vet vi vad vi vill
kommer aldrig ge upp vi har hjärtan av guld/ -
Andreas Wilhelmsson 18 mar 2018
Fantastiskt! Sitter på tåget och ler med tårfyllda ögon 😃
Låter som en galen insats av tjejerna och en storartad långsiktig insats av er tränare/coacher!
Kommentarer